Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων».

Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων».

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ:

 

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το σημερινό νομοσχέδιο έρχεται στη Βουλή για συζήτηση μετά από παρατεταμένες καθυστερήσεις δέκα σχεδόν μηνών. Είναι ένα νομοσχέδιο που το ακούγαμε τότε στις εξαγγελίες σας ως Αντιπολίτευση από τις αρχές του 2009 όσο και στο περιβόητο πρόγραμμα των εκατό πρώτων  ημερών διακυβέρνησης. Και δυστυχώς φτάσαμε σήμερα τέλη Ιουλίου του 2010, δηλαδή περίπου τριακόσιες μέρες μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 να συζητούμε ένα νομοσχέδιο που θα ισχύσει όχι άμεσα, δηλαδή με την ψήφιση και δημοσίευσή του, αλλά στο τέλος του έτους. Με τον τρόπο αυτό για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνετε στο λαό το γνωστό σας σλόγκαν «ώρα ΠΑ.ΣΟ.Κ.».

 

Ωστόσο, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την Κυβέρνηση της χώρας ότι κωλυσιεργούσε, ότι αδιαφόρησε, ότι δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα. Αντίθετα πριν από την κατάθεση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εργαζόταν συστηματικά για να προετοιμάσει το κατάλληλο έδαφος και λάμβανε μια σειρά από μέτρα, κατέθεσε και ψήφισε νομοσχέδια προπομπούς του σημερινού νομοσχεδίου για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Ενδεικτικά αναφέρω μόνο νομοσχέδια όπως το φορολογικό νομοσχέδιο, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που μοναδικό αποτέλεσμα -γιατί αν αναφερθώ στους σκοπούς ή ασκήσω κριτική στους στόχους των προαναφερθέντων νομοσχεδίων, μπορεί να θεωρήσετε ότι μεροληπτώ- είχαν την οικονομική εξαθλίωση εκατοντάδων πολιτών.

Κύριε Υπουργέ, τη στιγμή που έχετε ξεκινήσει ένα μπαράζ μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, τη στιγμή που έχετε απελευθερώσει τις απολύσεις, τη στιγμή που έχετε εκμηδενίσει με την απόλυτη σοσιαλιστική πολιτική που σας χαρακτηρίζει τις αποζημιώσεις, την προστασία και τα κεκτημένα κάποτε εργασιακά δικαιώματα, ως φυσικό αποτέλεσμα όλων των προαναφερθέντων φέρνετε τώρα το συγκεκριμένο νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών των πολιτών της χώρας που εσείς η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχετε εξωθήσει στην ανέχεια. Με την πολιτική που ακολουθείτε στις πλάτες του Μνημονίου και της Τρόικας έχετε εκθέσει εκατοντάδες ελληνικά νοικοκυριά και έχετε τινάξει στον αέρα κυριολεκτικά οικογενειακούς οικονομικούς προϋπολογισμούς. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι περιπτώσεις συμπολιτών μας που έρχονται και καταθέτουν τα προσωπικά τους βιώματα. Πρόκειται για συμπολίτες μας που έχουν βρεθεί μέσα σε λίγους μόνο μήνες χωρίς δουλειά, που έχουν απολυθεί μετά από είκοσι και τριάντα χρόνια δουλειάς, λίγο πριν βγουν στη σύνταξη, για ανθρώπους αξιοπρεπείς, οικογενειάρχες που έχουν πάρει δάνεια, που έχουν παιδιά να σπουδάσουν και δυστυχώς πρέπει να τα στηρίξουν αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα αυτή.

Πολλοί σήμερα σκέφτονται ότι αν γνώριζαν πόσο τραγικά θα άλλαζαν οι ζωές τους τους τελευταίους μήνες, δεν θα προχωρούσαν στην έκδοση δανείου για την αγορά πρώτης κατοικίας, δεν θα ανοίγονταν επαγγελματικά για ένα καλύτερο αύριο όπως το  είχαν οραματιστεί για τις οικογένειές τους. Και σήμερα βρίσκονται σε απόγνωση παγιδευμένοι στην οικονομική πολιτική που ακολουθείται, στα αντιαναπτυξιακά σας μέτρα, στα μέτρα της απόλυτης οικονομικής ύφεσης. Οι πολίτες αυτοί βλέπουν τις ζωές τους να μπαίνουν στο περιθώριο μην μπορώντας ουσιαστικά να αντιδράσουν στα δρακόντεια μέτρα που λαμβάνει η Κυβέρνηση σε κάθε επίπεδο.

Κύριε Υπουργέ, έχετε καταστήσει την υποχρέωση δόκιμο τύπο. Όταν οι φόροι έμμεσοι και άμεσοι συνεχώς αυξάνουν, όταν το Φ.Π.Α. έχει φτάσει στο 23%, όταν έχετε νομιμοποιήσει τη μείωση των μισθών, την ακύρωση των επιδομάτων, τότε ναι, κύριε Υπουργέ, η αγοραστική δύναμη του πολίτη εξανεμίζεται και μαζί με αυτή η επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη. Όταν κλείνουν οι επιχειρήσεις, μειώνονται οι θέσεις εργασίας, αυξάνονται οι άνεργοι, μειώνονται τα εισοδήματα των νοικοκυριών, αυξάνονται οι πιθανότητες των υπερχρεωμένων νοικοκυριών να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερη σοφία κάποιοι πολίτες για να καταλήξουν στο συμπέρασμα. Απλά χρειάζεται κοινή λογική.

Εσείς βέβαια -ουτοπικά θα έλεγα- στην παράγραφο 3 του άρθρου 8 για τη δικαστική ρύθμιση των χρεών αναφέρετε ότι ο οφειλέτης οφείλει να εργάζεται κατά τη διάρκεια της περιόδου ρύθμισης σε κατάλληλη εργασία ή αν δεν εργάζεται, να καταβάλει εύλογη προσπάθεια για την εξεύρεση ανάλογης εργασίας. Διατυμπανίζετε ότι θα προστατεύσετε τον πολίτη από την πτώχευση, αλλά νομίζω ότι στην παρούσα φάση είστε πλέον εκτεθειμένοι και αναξιόπιστοι απέναντι στον ελληνικό λαό, όταν έχετε καταπατήσει και αναιρέσει όλες τις προεκλογικές σας δεσμεύσεις, όταν προεκλογικά υποσχεθήκατε στους πολίτες ότι θα τους χαρίσετε τα χρέη και τώρα απλά έρχεστε και προτείνετε μια διαχείριση του χρέους.

Εάν μελετήσει κανείς διεξοδικά το νομοσχέδιο, εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν στηρίζετε επί της ουσίας ένα υπερχρεωμένο νοικοκυριό, ότι δεν θέτετε τις βάσεις για να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται για να μπορέσει να ανακάμψει επαγγελματικά και κατ' επέκταση οικονομικά. Και ξέρετε γιατί; Γιατί αυτό προϋποθέτει σχέδιο ανάπτυξης και δυστυχώς η λέξη «ανάπτυξη» είναι μια λέξη εντελώς ξένη με το λεξιλόγιό σας και την ως τώρα ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική σας. Με το νομοσχέδιο αυτό απλώς αναλύετε τους όρους κάτω από τους οποίους θα ρυθμιστεί η αποπληρωμή των χρεών. Κάνετε λόγο για ρυθμίσεις καταβολής δόσεων τετραετούς διάρκειας και αποπληρωμής του 10% των χρεών και αφήνετε στα ψιλά γράμματα τα σημεία που αφορούν την εκποίηση της περιουσίας του οφειλέτη.

Όταν η Νέα Δημοκρατία έθετε τις βάσεις για την προστασία του καταναλωτή με το πρόγραμμα στήριξης των τραπεζικών ιδρυμάτων, με τη θέσπιση ειδικής διάταξης για την προφύλαξη και μη κατάσχεση της πρώτης κατοικίας για χρέη έως το ποσό των 20.000 ευρώ, εσείς ως Αντιπολίτευση απλώς φέρνατε αντιρρήσεις χωρίς να έχετε κάτι να προτείνετε, κάτι που επιβεβαιώνεται μήνες μετά με το εν λόγω νομοσχέδιο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το βασικό ερώτημα παραμένει ανοικτό. Τι μέτρα θα λάβει επιτέλους αυτή η Κυβέρνηση για την επόμενη μέρα; Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ένα νοικοκυριό βοηθιέται για τη ρύθμιση των οφειλών του, είναι αυτό αρκετό; Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για μια οικογένεια όταν δεν υπάρχει ανάπτυξη και παραγωγή στη χώρα, όταν ο σύζυγος απολυμένος μετά από είκοσι ή περισσότερα χρόνια δουλειάς δεν μπορεί να βρει εργασία, όταν η σύζυγος προσπαθεί αλλά εξακολουθεί να παραμένει άνεργη, όταν τα καθημερινά προβλήματα για τα προς το ζην της οικογένειας συνεχίζουν να τρέχουν; Πόσο καιρό μπορεί να αντέξει μια οικογένεια όταν δεν υπάρχει στήριξη από την πολιτεία για το μέλλον της;

Αυτό λοιπόν είναι το μεγάλο ζητούμενο, να υπάρξει ανάπτυξη στη χώρα μας, να προσελκύσουμε νέες ελληνικές ή ξένες μεγάλες επενδύσεις, να δώσουμε δουλειά στους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους συμπατριώτες μας, να τους ξαναδώσουμε το χαμόγελο, την προοπτική, την ελπίδα που τόσο πολύ περιμένουν. Διαφορετικά αν συνεχίσετε έτσι, θα επαληθεύσετε για μια ακόμη φορά το ιστορικό ρηθέν που έχει πει προ πολλών ετών ένας σοφός πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν. Είχε πει λοιπόν αυτός ο μεγάλος αυτός Γάλλος πολιτικός «Οι σοσιαλιστές αγαπούν τόσο πολύ τους φτωχούς έτσι ώστε δημιουργούν και άλλους φτωχούς». Και δυστυχώς, αυτό κάνει και η δική σας Κυβέρνηση, η σοσιαλιστική Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κύριε Υπουργέ, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι.